Mari Menjadi Lebih Spesifik Mengenai Kebaikan dalam Perniagaan

Bersikap baik kepada orang lain adalah bagus apabila melibatkan hubungan peribadi. Tetapi adakah ia hebat dalam perniagaan?

Pembaca tetap penerbitan perniagaan akan menyedari peningkatan dalam perbincangan mengenai nilai kebaikan di tempat kerja dan cara ia boleh diamalkan dengan berkesan. Kebaikan juga semakin ditekankan dalam pelbagai industri seperti minyak dan gas, fesyen dan kecantikan, perundingan, keselamatan, pemasaran, pertanian dan perbankan. Nampaknya kebaikan telah ditingkatkan sebagai amalan pengurusan utama dan strategi perniagaan.

Sesungguhnya bersikap baik itu lebih baik daripada bersikap tidak baik. Setiap orang lebih suka bekerja dengan seseorang yang mesra, pemurah dan bertimbang rasa daripada dengan seseorang yang menyendiri, mementingkan diri sendiri dan tidak mengambil berat. Ini adalah jelas. Tetapi memikirkan dengan lebih teliti tentang perkara ini memberikan rasa yang tidak menentu bahawa ia tidak mempunyai bahan. Ia seperti doktor yang mencadangkan ubat untuk menyembuhkan penyakit, atau bersenam untuk meningkatkan kesihatan anda. Soalan utama ialah: "Apakah dosnya?" dan “Berapa banyak dan apa jenis senamannya?”

Seperti banyak konsep yang bergaya dalam perniagaan, idea kebaikan terasa benar tetapi juga samar-samar. Memang benar bahawa kebaikan membantu dari segi cara kita dilihat oleh orang lain, dalam rundingan dan dalam layanan kita terhadap pihak berkepentingan dalaman dan pelanggan. Walau bagaimanapun, mengesyorkan agar individu bersikap baik dalam persekitaran perniagaan tidak mempunyai kekhususan. Mudah untuk mencari cara untuk berbuat baik kepada orang lain. Tetapi lebih sukar untuk menentukan betapa baiknya kita.

Kebaikan ada hadnya

Pertimbangkan situasi berikut. Anda diberi sejumlah wang - katakan $10 - dan peluang untuk menjadi baik. Peluang ini adalah seperti berikut: Terdapat orang lain di dalam bilik dengan anda, dan anda boleh memilih untuk memberikan sebahagian daripada wang itu kepada mereka. Anda tidak boleh memberi apa-apa; anda boleh memberikan keseluruhan $10; atau anda boleh memberikan apa sahaja di antaranya. Anda tidak mengenali orang ini, mereka tidak boleh membalas dendam, dan anda mungkin tidak akan bertemu mereka lagi. Jadi, terpulang kepada anda.

Bagaimanakah orang lain menilai anda, berdasarkan jumlah yang anda putuskan untuk berikan?

Penyelidikan akademik telah mengkaji soalan ini di pelbagai negara. Penemuan mendedahkan bahawa apabila jumlah yang anda berikan meningkat daripada tiada kepada perpecahan yang sama, orang lain menganggap anda lebih positif. Tetapi, yang penting, memberi separuh adalah optimum. Memberi tiga perempat atau malah keseluruhan jumlah tidak memberi manfaat kepada reputasi anda lebih daripada memberi separuh daripada jumlah itu.

Hasilnya replikasi merentasi pelbagai jumlah kewangan. Ia juga diperhatikan merentasi konteks budaya, termasuk Barat (Amerika Syarikat, United Kingdom dan Denmark) dan Timur (China, Rusia dan Turki). Walaupun situasi yang diterangkan dalam eksperimen ini diakui direka-reka, penemuan itu replikasi merentas senario lain termasuk menderma kepada badan bukan untung dan berkongsi makanan dengan orang lain.

Apakah istimewanya memberi separuh daripada apa yang anda ada? Eksperimen tambahan menjelaskan bahawa yang penting ialah pematuhan kepada norma tingkah laku yang boleh diterima. Dalam kes wang yang belum diperoleh, perpecahan sekata adalah norma yang boleh diterima. Dari segi berurusan dengan pelanggan, jumlah kebaikan yang diperlukan terdiri daripada memenuhi jangkaan mereka. Apabila ia datang untuk menjawab permintaan kerja daripada rakan sekerja, memenuhi jangkaan juga merupakan kunci.

Orang ramai hanya mempunyai penghargaan yang tinggi untuk orang lain yang memenuhi jangkaan sosial sehinggakan terdapat sedikit ruang untuk reputasi anda meningkat lebih tinggi apabila anda melebihi mereka. Idea utama ialah memahami cara mengendalikan pertukaran antara memberi manfaat kepada orang lain dan memberi manfaat kepada diri sendiri. Ini akan membolehkan kita memahami betapa banyak kebaikan yang harus kita tunjukkan.

Mencapai keseimbangan

Nampaknya apa yang orang lain mahukan ialah kita bersikap sopan. Selagi kita melayan orang mengikut piawaian asas kesaksamaan dan kelakuan yang boleh diterima - dan bersikap "baik sedikit" kepada mereka - kita dengan cepat mendapat kelulusan dan muhibah mereka. Malah, kajian lain mendapati bahawa apabila orang dilayan dengan sopan, mereka bertindak balas sama baiknya seperti yang mereka lakukan selepas dilayan dengan baik.

Sebaliknya, apabila kita memberi diri kita terlalu banyak sehingga kita menjejaskan matlamat dan keadaan kita sendiri, reputasi kita tidak meningkat secara setimpal. Di sinilah terletak prinsip mengehadkan kebaikan - "dos" jika anda mahu.

Jadilah baik dengan memenuhi harapan apa yang seorang individu yang beradab akan lakukan dalam situasi yang diberikan. Jika gagal melakukannya, reputasi anda akan terjejas. Orang akan kurang mungkin mahu bekerjasama dengan anda, dan kebaikan hati yang anda ciptakan akan cepat merosot. Berikan yang lebih daripada apa yang seorang individu yang beradab akan lakukan, dan anda tidak akan dihargai, setidak-tidaknya dari segi reputasi dan hubungan kerja.

Satu bantahan terhadap kesimpulan ini adalah bahawa ia membayangkan bahawa kita harus meletakkan had kepada kemurahan hati kita. Adakah dengan mengatakan kebaikan tidak boleh berlebihan bermakna kurang kebaikan akan wujud di dunia? Pada pandangan saya, di sinilah kelayakan "dalam perniagaan" dimainkan.

Kita tidak membincangkan hubungan romantis atau persahabatan yang rapat, dan kita juga tidak bercakap tentang kedermawanan. Walaupun perhubungan perniagaan boleh menjadi mesra, ia sebahagian besarnya bersifat transaksional. Sepanjang hari, kebanyakan kita yang bekerja dalam perniagaan berinteraksi dengan ramai orang – pelanggan, rakan sekerja, pihak berkepentingan. Adalah tidak mampan untuk mendail kebaikan kita secara maksimum dalam semua, malah dalam kebanyakan, interaksi ini.

Pada hakikatnya, kita selalunya mesti mengimbangi matlamat kita sendiri dengan matlamat pasukan kita dan individu lain yang kita temui. Jika kita menetapkan matlamat untuk memberikan diri kita tanpa henti, kita tidak bersikap realistik. Dan kita mungkin menimbulkan kebencian terhadap orang lain yang nampaknya hanya mengambil daripada kita tanpa memberi balasan yang mencukupi.

Secara keseluruhannya, saranan untuk bersikap baik dalam perniagaan adalah baik. Menjadi baik jelas lebih baik daripada bersikap tidak baik. Walau bagaimanapun, kita harus ingat bahawa apabila berbuat demikian, kita harus menyesuaikan diri dengan norma, peraturan sosial dan jangkaan yang diberikan dalam apa jua keadaan, terutamanya yang berulang sepanjang zaman kita. Memberi tumpuan untuk memenuhi norma dan jangkaan tersebut membawa kepada faedah reputasi yang terlalu besar, di samping mengekalkan keupayaan kita untuk, kadangkala, mengutamakan objektif kita sendiri daripada matlamat orang lain.

Mengekalkan keseimbangan ini dan mendapat manfaat daripada ganjaran reputasi yang kaya adalah intipati kes perniagaan untuk kebaikan.

Artikel ini diadaptasi daripada ulasan yang diterbitkan dalam The Straits Times.

Artikel ini diterjemah daripada:

Let’s Get Specific About Kindness in Business