Penjagaan Anak yang Berkualiti Adalah Penawar Kepada Penyertaan Buruh Wanita yang Rendah

Menjelang sambutan Ekuiti, Kepelbagaian dan Rangkuman Kampus, kami menyemak statistik dan data utama mengenai status ekuiti jantina di Malaysia. Inilah yang kami temui:

• Kadar penyertaan tenaga buruh wanita Australia berada pada 62.2% (berbanding 55% di Malaysia);
• Kadar pengangguran wanita di Australia ialah 4.9%, di mana kadar pengangguran lelaki ialah 5.1% pada tahun 2021 (berbanding kadar pengangguran wanita di Malaysia ialah 4.8% untuk wanita dan 4.5% untuk lelaki);
• Menariknya, pencapaian pendidikan wanita lebih tinggi berbanding lelaki di kedua-dua negara, menurut Laporan Jurang Gender terbaru yang dikeluarkan oleh Forum Ekonomi Dunia.

Dengan mengandaikan pencapaian pendidikan yang lebih baik membawa kepada kebolehpasaran yang lebih tinggi, statistik kami tidak memberitahu kami demikian. Memandangkan pencapaian pendidikan tinggi dalam kalangan wanita berbanding lelaki, tidak masuk akal bahawa kadar penyertaan tenaga buruh wanita adalah lebih rendah. Apa yang lebih membingungkan ialah Malaysia berada di kedudukan lebih rendah dalam penyertaan tenaga buruh wanita berbanding negara Asia Tenggara yang kurang maju, seperti Thailand (66.8%) dan Vietnam (68.1%). Ini kekal sebagai isu utama jantina yang tidak dapat diselesaikan yang menghambat pembangunan ekonomi kita.

Apabila kami cuba menggali lebih mendalam melalui laporan statistik, tiada penjelasan lanjut mengenai cerita di sebalik nombor dan angka. Jelas sekali, terdapat bahagian yang hilang dalam teka-teki, dan ia membawa kepada soalan utama kami di sini - Apakah yang menghalang dan mengecualikan wanita daripada mencari pekerjaan? Bagaimanakah negara-negara seperti Malaysia boleh bergerak daripada keadaan terbantut sedemikian untuk menggalakkan lebih ramai pekerja wanita menyertai tenaga kerja?

Mengapa Wanita Menghindari Tenaga Kerja?

“Saya rasa anda mempunyai etika kerja yang baik dan anda mahu melakukan yang terbaik yang boleh anda lakukan dan sememangnya sukar untuk menarik garis antara menjadi ibu dan berada di rumah, tetapi juga mempunyai identiti kerja.”

Kenyataan itu dipetik daripada kajian [1] yang diterbitkan pada 2020, yang memperhatikan jangkaan di mana ahli isi rumah wanita dijangka bertanggungjawab terhadap penjagaan anak. Ini disebabkan oleh stereotaip gender terhadap wanita dalam peranan mereka kerana mereka sentiasa dijangka (atau dipaksa) memilih antara keluarga dan kerjaya mereka, di mana mereka secara tradisinya dilihat sebagai penjaga keluarga. Data telah menunjukkan bahawa sebelum pandemik COVID-19, sebab utama wanita Malaysia tidak bekerja ialah kerja rumah dan tanggungjawab keluarga.

Mungkin ada yang berpendapat pengaturan kerja fleksibel (bekerja dari rumah) yang dieksperimenkan semasa penutupan akan meningkatkan kadar penyertaan buruh wanita. Ini nampaknya tidak berlaku. Jika pengaturan kerja yang fleksibel tidak menyelesaikan masalah penyertaan buruh wanita yang rendah, apakah pengaturan atau dasar lain yang boleh?

Situasi sama menang di sini boleh dicapai melalui pengagihan tanggungjawab menjaga yang sama dalam kalangan rakan kongsi. Walau bagaimanapun, ini menjadi mencabar apabila kedua-dua pasangan bekerja (dan tanggungjawab menjaga anak biasanya akan didedikasikan kepada ahli rumah wanita yang lebih tua).

“Tiada sesiapa yang akan menjaga anak-anak saya jika saya pergi bekerja…”

Mengambil Kuala Lumpur (ibu kota Malaysia) sebagai contoh, kos purata penjagaan kanak-kanak persendirian sahaja untuk kanak-kanak berumur 37-48 bulan adalah kira-kira RM750 (kira-kira $232 AUD) sebulan pada 2019. Ini mungkin membebankan golongan bawah 40% kumpulan berpendapatan tunggal kerana hampir 50% daripada pendapatan mereka akan disalurkan kepada penjagaan kanak-kanak. Ambil perhatian bahawa gaji minimum hanya RM1,500 (lebih kurang $484.89 AUD) sebulan di Malaysia. Walaupun perkhidmatan penjagaan kanak-kanak awam di Malaysia diberi subsidi yang tinggi, memandangkan bilangan kemudahan penjagaan kanak-kanak awam yang terhad, sesetengah ibu bapa mungkin akhirnya menghantar anak mereka ke institusi penjagaan kanak-kanak swasta.

Pada tahun 2016, ahli pasukan petugas Asuhan dan Pendidikan Awal Kanak-Kanak (ECCE) Ramping Up telah menimbulkan kebimbangan terhadap fakta bahawa tidak terdapat pusat jagaan kanak-kanak berdaftar yang mencukupi di kawasan separa luar bandar dan luar bandar [4]. Isu ini kekal tidak selesai sehingga 2018, apabila Datuk Seri Wan Azizah meminta perhatian segera untuk meningkatkan pusat jagaan kanak-kanak di Malaysia. Mengimbas kembali teori penawaran dan permintaan, sesetengah pembaca akan tahu bahawa dengan kekurangan bekalan pusat jagaan kanak-kanak, kos penjagaan kanak-kanak akan menjadi lebih tinggi. Kenaikan harga ini terus mendorong keluarga 40% terbawah keluar daripada pasaran pembeli penjagaan anak swasta.

Selain daripada kebolehcapaian perkhidmatan penjagaan kanak-kanak, ibu bapa mempunyai kebimbangan tentang kualiti penjagaan anak. Walaupun Malaysia mempunyai peraturan untuk memastikan keselamatan dan kualiti pusat jagaan kanak-kanak, banyak lagi yang perlu dilakukan untuk memastikan kelayakan dan keupayaan penjaga anak-anak kecil kita. Adalah menyedihkan apabila mengetahui bahawa sejumlah 86 laporan penderaan kanak-kanak melibatkan penyedia penjagaan kanak-kanak di Malaysia sepanjang 2019. Statistik ini mendedahkan lagi keretakan dalam sistem kawal selia kami kerana sesetengah penjaga tidak memiliki pengetahuan dan amalan yang baik dalam pengasuhan. Ini telah dibuktikan dalam kajian 2017, di mana hanya 38.7% penjaga menunjukkan pengetahuan yang mencukupi dalam penjagaan [5].

Apa yang Seterusnya untuk Pembuat Dasar?

Penggubal dasar, sebagai pembuat keputusan utama, harus menyedari halangan dan cabaran semasa merangka dasar sensitif jantina, untuk memberi manfaat kepada semua orang. Walaupun kerajaan Malaysia telah memperkenalkan beberapa dasar yang baik (cth: pengaturan kerja yang lebih fleksibel dan cuti bersalin yang lebih lama untuk wanita), kami percaya bahawa kami harus mengambil langkah ke belakang untuk sekurang-kurangnya memahami dan menghargai ketangkasan ibu bekerja yang cuba mengekalkan segala-galanya. jejak dalam kehidupan mereka di rumah dan di tempat kerja.

Jelas sekali bahawa tanggungjawab rumah tangga dan kekurangan perkhidmatan penjagaan anak adalah kebimbangan utama kepada ibu bapa dan ini perlu ditangani serentak. Ini bermakna jika kita ingin menggalakkan lebih ramai wanita menyertai tenaga buruh, menyediakan penjagaan kanak-kanak yang berpatutan dan berkualiti boleh menjadi ubat untuk penyertaan buruh wanita yang rendah. Penambahbaikan sistem penjagaan kanak-kanak boleh membawa lebih banyak faedah daripada kos kerana ia menawarkan nafas lega bagi ibu yang bekerja, serta menyokong pemulihan pasca wabak melalui peningkatan produktiviti. Selain daripada menubuhkan lebih banyak pusat jagaan kanak-kanak di kawasan separa luar bandar dan luar bandar.

Sebagai sebahagian daripada pemerkasaan wanita, adalah penting untuk mewujudkan persekitaran yang lebih mesra dan lebih menyokong yang membolehkan wanita melalui kesukaran yang ditimbulkan oleh peranan jantina mereka. Jika kita benar-benar menghargai ahli wanita dalam masyarakat kita, maka dasar awam kita mesti berubah.

Artikel ini dikarang bersama dengan rakan sekerja saya, Framjee Hathy, pelajar PhD dari Jabatan Ekonomi; dan Profesor Madya Dr. Jane Terpstra-Tong, Timbalan Ketua Sekolah (Pendidikan), Sekolah Perniagaan Monash.

Artikel ini pertama kali diterbitkan di Morgan Loh's Linkedin.

Artikel ini diterjemah dari:

Quality Childcare Is a Cure To Low Female Labour Participation